در ارتفاع شدن
شَنگرف آسمان کسوفی
در ریزش دلت
از ارتفاع چشم
تا خنده های تصنّعی گونه ها
که لبانت را
در افسوس
پراکنده می کند
و حیرت علف زار
در آشفته حالی درختان
بنفش پروانه های سرگردان
رنگین کمان ِ پس از باران را
ترسیم می کند
با موج- خنده های کودک
هنگام خیزش پلک ها
و پیشواز گلهای سر راه
بهار به تو حسادت می کند
خورشید
چتری می شود بر فراز سرت
و تو با غرور
به سینه فشرده ای
کودکت را
پس از شنگرفی یک آسمان کسوفی
اردیبهشت 93 –محمد جانفشان
|
نظرات بینندگان
|
|
انتشاریافته:
0
|
غیرقابل انتشار:
0
|
|
|
|
|